10. Feb 2020.
Prema odredbama člana 388. Zakona o obligacionim odnosima Republike Srpske zastarijevanje se prekida podizanjem tužbe i svakom drugom povjeriočevom radnjom preduzetom protiv dužnika pred sudom ili drugim nadležnim organom, u cilju utvrđivanja, obezbjeđenja ili ostvarenja potraživanja.
Odredbama člana 2. Zakon o postupku medijacije u Bosni i Herecegovini, propisano je da je medijacija, u smislu tog zakona, postupak u kojem treća neutralna osoba (medijator) pomaže strankama u nastojanju da postignu obostrano prihvatljivo rješenje spora.
Shodno odredbama člana 24. Zakona o postupku medijacije u Bosni i Herecegovini, kad stranke u postupku medijacije iznađu rješenje spora uz pomoć medijatora, sačiniće pismeni sporazum o nagodbi i odmah ga potpisati, a odredbama člana 25. istog zakona propisano je da sporazum o nagodbi iz člana 24. ovog zakona ima snagu izvršne isprave.
Pravilnim tumačenjem, navedenih zakonskih odredbi proizilazi, da u postupku medijacije, jednako kao i pred sudom, stranke mogu rješiti svoj spor, sačinjavanjem sporazuma o nagodbi sa snagom izvršne isprave, koji se kao takav ima izjednačiti sa sudskom odlukom, jer bi isti bio smetnja pokretanju parnice u pogledu istog predmeta spora između istih stranaka.
Kod takvog stanja stvari, ima se uzeti da je došlo do prekida zastarjelosti potraživanja tužioca, u smislu odredaba člana 388. Zakona o obligacionim odnosima Republike Srpske, kada parnične stranke potpišu ugovor o medijaciji i time se saglase da svoj spor riješe u postupku medijacije.
Ovakvo pravno stanovište je izraženo u presudi Vrhovnog suda Republike Srpske, broj: 59 0 Ps 030719 18 Rev od 20.02.2019. godine.